Yolda
vurmuslar seni savascim,
Hedefe
varmadan yol kesiciler.
Yaralanmistin;
akiyordu kanlarin vücudundan.
Seni
kaybetmemek icin sevdigine cok yalvardim.
Geceleri
gezdigin magaralarinda hep seni aradim.
Dediler:
Terk etti
o, artik ayak basmiyor buralara...
Yanan
isiklar yok artik o tepelerde...
Inanki
cok agladim... agladim.. hep agladim.
Yoluna
kement atmislar; kahramanimi avlamak icin
kendini
bilmez aduler; gönül derdi bilmezler;
yine
basladilar o bos lakirdilarina...
Vücudunda
akan kana bakmadan fetvalar verdiler.
Herkes
tas atti sana, sen can havliyle cileni
doldururken.
Hallac´a
herkes tas atiyordu, gül atan da oldu.
Bu tarihi
tecrübeyle sana gül atmaya gönlüm razi olmadi.
Gectim
mihrabima, istiaze kabe´sine yöneldim sifan
icin.
Agladim
kahramanim, cok agladim...
Aglamadim
hic kimseye, sana agladigim kadar.
Biraz
daha sabretseydi dedim.
Ya yetim
birakacaklarin, onlar da saskin perisan.
Rabbim!
sagalt savascimin yarasini,
Ta ki
avdet etsin eski günleri.
Sönen
isiklarina kavussun o magaramiz,
Ta ki
yetimlikten kurtulsun cocuklarimiz.
|